ombraedje
Etimolodjeye
[candjî]Do viebe « ombrer » avou l’ cawete « -aedje ».
Prononçaedje
[candjî]- AFE :
- diferins prononçaedjes : /ɔ̃.ˈbrɛt͡ʃ/ /ɔː.ˈbrɛt͡ʃ/ /ɔ̃.ˈbraːt͡ʃ/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /ɔ̃.ˈbrɛt͡ʃ/
- Ricepeures : omb·raedje
Sustantif
[candjî]| singulî | pluriyal |
|---|---|
| ombraedje | ombraedjes |
ombraedje omrin
- no d’ fijhaedje et no di çou k’ est fwait (accion et si adierça) do viebe « ombrer ».
- Ene fråze d’ egzimpe est co a radjouter.
- plaece metowe a l’ ombe
- I manke èn ombraedje e vosse djårdén.
- coxhlaedje et foyes d' èn åbe ki prodût d' l' ombion.
- Li tic-tac do vî molén,
Les grands hôts plopes, leus ombraedjes
[…]Vos n’ î veyîz k’ del verdeure,
La k’ nos djonneas vnént hanter. — Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.166, “Es Barbou” (fråze rifondowe).
Ratourneures
[candjî]- poirter ombraedje : fé des dotes ou del dismefiyance.
