rabrouxhe
Apparence
Etimolodjeye 1
[candjî]Tayon-bodje latén « raphanus », (avou on ristitchî R) (!!! a-z aveuri) [G100] a "moutarde des champs".
Prononçaedje
[candjî]- AFE :
- diferins prononçaedjes : /ʀa.bʀuç/ /ʀa.bʀuh/ /ʀa.bʀuʃ/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /ʀa.bʀuç/
- Ricepeures : ra·brouxhe
Sustantif
[candjî]singulî | pluriyal |
---|---|
rabrouxhe | rabrouxhes |
rabrouxhe femrin
E cisse pådje ci, n’ a pont d’ ratournaedje pol mot. El pôrîz radjouter, s’ i vs plait ? Come çoula, l’ årtike rissereut d’ adrame.
Etimolodjeye 2
[candjî]S’ i gn åreut ene sakî ki sepreut cwè åd fwait di l’ etimolodjeye di « rabrouxhe », el pout stitchî vaici.
Sustantif
[candjî]singulî | pluriyal |
---|---|
rabrouxhe | rabrouxhes |
rabrouxhe femrin
- måleur.
- A-t on ene rabrouxhe ou del tristesse,
Ele vos vént fé ene pitite caresse;
So l' côp, vos sintoz les tourmints
Reguiner tertos djus d' vos rins. — Henri Forir, L' awoureus manaedje (fråze rifondowe). - « Vos savoz », fwait i sol soû d' l' ouxh,
Riçû, di-st on, ene clapante rabrouxhe ! — Joseph Vrindts, « Pâhûles rîmês » (1897), "Les roies", p.11 (fråze rifondowe). - On saye d’ ascoxhî les oirbires
Ki l’ rabrouxhe a fwait po passer. — Jules Claskin, « Airs di flûte et autres poèmes wallons », édition critique de Maurice Piron, 1956, « Quî sét ?», 1909, p.134 (fråze rifondowe). - Les vîs cinsîs, ki l' rabrouxhe n' aveut pus cwité, estént moirts — Paul Renson (fråze rifondowe).
- Nos dvans dmander å Bon Diu di nos rsaetchî foû d' ces rabrouxhes la — Jean Bosly (fråze rifondowe).
- A-t on ene rabrouxhe ou del tristesse,
Waitîz eto
[candjî]Lijhoz l’ årtike rabrouxhe (discramiaedje) so Wikipedia