sonner

Èn årtike di Wiccionaire.

Walon (Rifondou)[candjî]

Etimolodjeye[candjî]

latén sanguinare.

Viebe[candjî]

Djin et tins Codjowa
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’) sonne
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs) sonnez
Cåzants Ind. pr. (nos, ns) sonnans
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle) sonnnut
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’) sonnrè
Cåzant D.I.E. (dji, dj’) sonnéve
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’) sonne
pårt. erirece (dj’ a, vos av) sonné

sonner (v. sins coplemint)

  1. piede do sonk. rl a: singnî.
    • I sonne do nez.
  2. touwer ene biesse, tot lyi côpant l' goidje.
    • C' est todi Tetel ki vneut sonner les pourceas.

Parintaedje[candjî]

Ratourneures[candjî]

  1. sonner come on boû : sonner foirt.
  2. sonner a pixhe : sonner et k' li sonk sitritche.

Ortografeyes[candjî]

Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes[candjî]

  1. F. saigner.
  2. F. saigner, égorger.

Walon (sistinme Feller)[candjî]

Viebe[candjî]

sonner

  1. souner.