trimblene
Apparence
Etimolodjeye
[candjî]Kécfeye do vî francès « treble » (tripe, troes côps), kécfeye do viebe francès « trembler »[1][2] ; mot cité dins l’ FEW 13/2 245b.
Prononçaedje
[candjî]- AFE :
- diferins prononçaedjes : /tʀɛ̃.ˈblɛn/ /tʀɛː.ˈblɛn/ /tʀɛ̃.ˈblɛ̃n/ /tʀɛ̃.ˈbløn/ /tʀɛ̃.ˈblin/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /tʀɛ̃.ˈblɛn/
- Ricepeures : trimb·lene
Sustantif
[candjî]singulî | pluriyal |
---|---|
trimblene | trimblenes |
trimblene femrin
- clåve.
- Li rodje des trimblenes aconcoistêye li vert del blé — Henri Simon, "Mès cwate moumints" (1907) (fråze rifondowe).
- I fåt saveur k’ i gn a del brouwire, del trimblene, des melêyes, des tiyoûs, des noejhîs, totes sôres d’ åbes et d’ fleurs ki les moxhes al låme araedjèt après. — Albert Lenfant (fråze rifondowe).
- Ele loukive si ome avou les ouys d’ ene åmaye divant on tchamp d’ trimblene. — Jean-Pierre Dumont (fråze rifondowe).
- Les vatches borèt cwand ele magnèt del trimblene.
- L’êr èsteût pus fris’. Divins lès trimblènes, lès piètris si r’houkît; dès coqs d’awous’ tchantît— Jean-François Renkin, On dimègne, 1896.
Mots d’ aplacaedje
[candjî]- trimblene di måråsse
- trimblene di tchvå
- trimblene di France: sôre di trimblene uzêye come ecråxhe ou fôraedje (s' no sincieus est trifolium incarnatum)
- Li vint r'mouwéve doûç'mint dès grantès plaques di waessén dèdja pôtî. Dès bokèts d' wèdje avît ine coleûr d'ârdjint. Et foû dès trimblèmes di France, i montéve ine bone odeûr di djônèsse èt d' corèdje — Jean-François Renkin, dins Li vîye bûse.
Parintaedje
[candjî]Sinonimeye
[candjî]Sipårdaedje do mot
[candjî]Coinrece payis d’ Lidje.
Ortografeyes
[candjî]Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
- trimblène di France : C1, C106
- trêblène : E34
- trimblène : E1, E34, E170
- trimblinne : E1, E170, HSim
- trimbleune : E1
E rfondou walon :
Ratournaedjes
[candjî]trimblene di France
- Francès : trèfle incarnat (fr)
Sourdants
[candjî]- ↑ Charles Grandgagnage, Dictionnaire étymologique de la langue wallonne
- ↑ Motî Haust