Aller au contenu

viole

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Scawaedje di « violon » ; come po « violon », li sinse di « prijhon » vént do rmetaedje des coides del viye viole ås båreas del prijhon ; mot cité dins l’ FEW 14 367b.

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
viole violes

viole femrin

  1. (muzike) (vî) violon.
  2. instrumint d' muzike ki djouwe tot seu, tot tournant ene manike.
    • On danséve co al viole. Motî d’ Bastogne (fråze rifondowe).
    • Ene brike clatche dins l' viole Faleut vey cori les feyes; Totes les caracoles Des danseus estént fineyes. Bob Dechamps (fråze rifondowe).
  3. prijhon.

Ratourneures

[candjî]

(violon)

  1. bwès k' on fwait les violes : bwès d' acacia, ki s' ploye åjheymint.
  2. esse do bwès k' on fwait les violes : (imådjreçmint) èn oizeur dire li contråve des ôtes; dire todi åmen a tot.
    F. flexible, docile, maniable, mou, souple, commode.

(instrumint a manike)

  1. tourner l' viole : fé aler ene viole tot tournant l' manike;
    1. tourneu d' viole :
  2. rimonter l' viole : rimonter lli rsôrt (d' ene viole otomatike)
  3. ene brike dins l' viole : ene rujhe, ene aroke.
    F. problème.

Sinonimeye

[candjî]
  • (prijhon) : Loukîz a : « prijhon »

Dizotrins mots

[candjî]

manike

Ratournaedjes

[candjî]
instrumint d' muzike ki djouwe tot seu, tot tournant ene manike
prijhon Loukîz a : prijhon

Codjowa

[candjî]

viole, Do viebe «violer»

  1. foirci / foircixh (ene kimere).

Waitîz eto

[candjî]

Lijhoz l’ årtike viole so Wikipedia