bén vleur
(Redjiblé di bénvlant)
Cisse pådje u ci hagnon ci est co a scrire, u a mete d’ adrame. Si vos avoz des cnoxhances so l’ sudjet, vos l’ ploz fé vos-minme.bén vleur
I. [vierbire s.c.] accepter. Vouss ene aiwe di Spå ki spite ? Dji vou bén.
- Rabresse ti feme, grand emîssé ! Ses parints volèt bén. — Joseph Mignolet, "Milionêre !" (1934), p.50 (fråze rifondowe).
rl a: inmer ostant. el bén vleur : esse d' acoird. Djel vou bén. On dit eto: i va ! Ingl. O.K..
II. [aidante vierbire] accepter di. Djel vou bén aler vey. Dji t' vou bén dner on côp d' mwin. F. consentir. dji vou bén wadjî; u: vouss wadjî : dji croe ki. Vouss wadjî k' i rvénrè tot seu ? Dji vou bén wadjî k' c' est l' grosse Fifine k' årè fwait d' ses airs (A. Sougnez). F. Je parie.
- kifessî, admete.
- Dji vou bén k' dj' a stou ene gote roed ; mins pocwè cisse måle gade di Janete s' end a t ele melé ? — Henri Simon, "Janète" (1911), (eplaidaedje da Jean Haust di 1936), p.157 (fråze rifondowe).
- (å condicioneu) mosteure polimint on djerdiaedje.
- Nos vôréns bén côper å court tot passant pal cimintire… — Paul-Henri Thomsin, ratourtnant Tchantchès, c'èst po rîre, 2023, p.43 (fråze rifondowe).
| bénvlant, bénvlante [o.f.n.] onk (ene) ki vout bén fé ene sacwè sins esse payî. Al bouneure a tos les bénvlants k' ont dné on ptit côp d' mwins po k' cisse fiesse la fouxhe on succès (P. Otjacques). On dit eto: boute-po-rén. F. bénévole.
Etimolodjeye : sustantivêye parintêye del vierbire "bén vleur", 1996, avou assaetchance di l' etimolodjeye do F. F. bénévole.