Aller au contenu

fetchire

Èn årtike di Wiccionaire.
(Redjiblé di fetchroe)
Cisse pådje ci do Wiccionaire n’ est co k’ ene esbåtche.
Si vos avoz des cnoxhances sol sudjet, vos nos ploz aidî tot rtchôcant des dnêyes so l’ årtike : clitchîz sol boton « candjî » po radjouter des infôrmåcions.
ene fetchire

fetchire [f.n.] plante sins fleur, avou des foyes foirt longowes et foirt schavêyes, ki vént dins les frexhès plaeces, e sincieus latén polypodium spp.. Les adjeyantès fetchires do paleyozoyike c' est çou k' a foirmé l' hoye. Ås tchéns, on lzî mete des fetchires e leu tonea, po nén k' il åyexhe des pouces. F. fougère. Esp. helecho.

    • Oh ! Dj' inméve d' î viker, dji contéve î mori !
      Djeriant d' aveur so m' fosse ene pougnêye di fetchires
      Bén puvite k' ene corone di rôzes ou di feu d' li ! Louis Lagauche, "L' inmant", (1947), Li ponne dè gård di bwès, p. 147 (fråze rifondowe).

Etimolodjeye: latén des djins "filicaria".

| fetchrote [f.n.] ene sôre di ptite fetchire ki vént dins les håyes, e sincieus latén polypodium vulgare.

| fetchroe [o.n.] plaece avou bråmint des fetchires.

Etimolodjeye: bodjete "fetchire" + cawete -oe.


Dipus d' racsegnes so les fetchires