riviker

Walon (Rifondou)

riviker u erviker / rviker

I. [v.s.c.] bén viker, après aveur sitî må. On vôreut bén ki l' walon rvicaxhe; dji di bén "rviker" et nén "raviker": cwand on ravike, c' est k' on-z esteut moirt. F. revivre. fé rviker

- Efén, tot rvike, tot rtchante, tot s' rimete e-n alaedje
  So l' ådneuse tere doirmant dispoy li vwès do côr. — Louis Lagauche, "L' inmant", (1947), A l’Årdène, p. 145 (fråze rifondowe).
- L' Årdene trinnéve pol vî lingaedje Et rén n' mankéve po fé l' livea; A l' fé rviker, alez, k' on haetche, Firs come a Lidje et pa låvå — Pierre-Joseph Dosimont.
F. raviver, ranimer.

II. [v.c.] rissinti come si on l' vikéve. Li spoule endè va tot douçmint, et a tchaeke boket, on rvike les sintumints del feme dins cisse termene la di s' veye, sins s' doter di çou ki va shuve — Lucyin Mahin. Si c' est co po rviker rén k' avou m' feme des pareyès coûtès doûceurs po tote l' eternité, dji voreu bén sayî d' m' adressî a ene ôte bawete, la k' on dit k' on-z a des femes tant k' on vout. — José Schoovaerts (fråze rifondowe).

III. [viebe suptantif] rivicaedje. On lome çoula l' poenneuse samwinne, dandjreus paski les bons catolikes divént esse tot disbåtchîs å rviker, djoû après djoû, del paskeye del moirt do Crisse (G. Spirito). F. revivre.

| rivicaedje u ervicaedje / rvicaedje [o.n.]

no d' fijhaedje et no di çou k' est fwait (accion eyet si adierça) pol viebe "riviker".
F. renaissance.