brutiner
Etimolodjeye
[candjî]Bodje « brut », avou l’ dobe cawete « -iner » des viebes; mot cité dins l’ FEW 10 551a.
Prononçaedje
[candjî]- AFE :
- diferins prononçaedjes : /bʀy.ti.ner/ /bʀyː.ti.ner/ /bʀyːt.ner/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /bʀy.ti.ner/
- Ricepeures : bru·ti·ner
Viebe
[candjî]| Djin et tins | Codjowa |
|---|---|
| Cåzant Ind. pr. (dji, dj’) | brutene |
| Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs) | brutinez |
| Cåzants Ind. pr. (nos, ns) | brutinans |
| Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle) | brutinnut |
| Cåzant Ind. fut. (dji, dj’) | brutinrè |
| Cåzant D.I.E. (dji, dj’) | brutinéve |
| Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’) | brutene |
| pårt. erirece (dj’ a, vos av) | brutiné |
| Ôtes codjowaedjes | come copiner |
brutiner
- (viebe å coplemint) brutyî (dire tot s' catchant).
- On brutene ki vs avoz magnî del leveure, djonne feye ! — D.T.W.
- Dj’ a-st oyou brutiner ene sacwè ; mins, vos savoz, les efants, ça pinse k’ on n’ comprind nén, dai ? — Henri Simon, « Sètche, i bètche » 1889, (eplaidaedje da Jean Haust e 1936), p.45 (fråze rifondowe).
- Adonpwis, ci n' est nén tolminme cåze di çoula k' i l' fåt aler brutiner totavå et co pus lon — Paul-Henri Thomsin (fråze rifondowe).
- (v. sins coplemint) brutyî (fé on ptit brut).
- On-z etind brutiner l' ri e fond del valêye — D.T.W.
- Dj' end aveu oyou brutiner, mins dj' nel oizéve croere— Martin Lejeune, "Œuvres lyriques du poète Martin Lejeune" p. 114, "L'infifélité d' Catrène" (fråze rifondowe).
- (v. sins coplemint) brutyî (djåzer tot s' måvlant).
Sinonimeye
[candjî]
Loukîz a : « brutyî »
Ortografeyes
[candjî]Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
E rfondou walon :
Li mot n’ est nén dins : R13
Ratournaedjes
[candjî]Loukîz a : brutyî