Aller au contenu

pegnon

Èn årtike di Wiccionaire.
Pegnon d' ene pitite måjhone

Etimolodjeye

[candjî]

Tayon-bodje latén « pinna » (plome, pena), avou l’ cawete « -on ».

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
pegnon pegnons

pegnon omrin

  1. (mot do bastimint)
    1. ponte d' on meur, del cogne d' on triyingue.
    • On netyive cial et la, tot binåjhe do rnaker,
      Sol boutneure. Li sizet gruzinéve e s’ prijhnire
      Ki rpindeut-st å pegnon dispoy cist åmaténJoseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.23, “Vîx Souv’nir” (fråze rifondowe).
    1. meur (dilérin ou divantrin) avou l' ponte ådzeu.
      • Il ont moussî e djårdén på posti do pegnon. Guy Brener (fråze rifondowe).
  2. (antomeye)
    1. boket difoûtrin di l' oraye.
      • S' i n' aveut nén l' pegnon d' ses orayes pou ratni s' buze, on n' vireut bénrade pus s' tiesse !Henri Van Cutsem (fråze rifondowe).
    2. pena do nez.
  3. (djeyografeye) rotche ki s' arestêye totnete, so tere ou dins l' mer.

Parintaedje

[candjî]

Sinonimeye

[candjî]

Ratournaedjes

[candjî]
meur (dilérin ou divantrin) avou on triyingue ådzeu
rotche ki s' arestêye totnete, so tere ou dins l' mer

Waitîz eto

[candjî]

Lijhoz l’ årtike pegnon so Wikipedia