Aller au contenu

spiyon

Èn årtike di Wiccionaire.
Alofômes di s(i)- / (e)s-
Cogne prumrece
(dirî voyale)
Dispotchaedje
(dirî cossoune)
Divanceye voyale
(dirî cossoune)
spiyon sipiyon espiyon

Etimolodjeye

[candjî]

Do viebe « spiyî », avou l’ cawete « -on »

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
spiyon spiyons

spiyon omrin

  1. boket d' ene sacwè k' a stî spiyeye.
    • Li veye n’ est por mi k’ on lénçoû,
      Si fén, ene distchedje po mes djambes,
      Dji m’ dis, dvant les spiyons di m’ coir,
      « Li meyeuse båjhe, c’ est l’ cisse del Moirt ! » — BSLW, t.43, p. 121, “Lu mèyeû båhe” (fråze rifondowe).
    • Mi cour, c' est come ene låsse di soye La k' dji retrôclêye, catchetmint, Des poûssires di bouneur et d' djoye  Des spiyons d' båjhaedjes et d' siermints — Émile Wiket (fråze rifondowe).
    • Blawètes qui dji v’s apwète, fîr’mint, lès oûys clign’tants,
      Come dji v’s apwèt’reû ’ne wåde
      Tote ridohante d’ôrèyes èt di spiyons d’diamants,
      Là qu’vos d’hoûv’rîz, s’catchant,
      Li coûr d’on camaråde !
      — Émile Wiket, Fruzions d' cour, p.87.

Mots vijhéns

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Sipårdaedje do mot

[candjî]

w. do Levant

Ratournaedjes

[candjî]
spiyon