Aller au contenu

vôsser

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje « vôsse » avou l’ cawete di codjowaedje « -er » des viebes. D’ on viebe latén ki sreut *voslare[1], racuzinåve avou l’ vî francès « vouste ».

Prononçaedje

[candjî]

Viebe

[candjî]
Djin et tins Codjowa
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’) vôsse
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs) vôssez
Cåzants Ind. pr. (nos, ns) vôssans
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle) vôsnut
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’) vôsrè
Cåzant D.I.E. (dji, dj’) vôsséve
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’) vôsse
pårt. erirece (dj’ a, vos av) vôssé
Ôtes codjowaedjes sipepieus tåvlea

vôsser (viebe å coplemint)

  1. diner l’ cogne d’ ene vôsse.
    • Vôsser ene cåve.
  2. (viebe å prono) prinde li cogne d' ene vôsse.
    • Pus dschind on, pus s’ sint on discrexhe !
      Pus drene t on, pus nos rins s’ vôssèt ! Jules Claskin, « Airs di flûte et autres poèmes wallons », édition critique de Maurice Piron, 1956, « Quî sét ?», 1909, p.135 (fråze rifondowe).

Sinonimeye

[candjî]

årker

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Parintaedje

[candjî]

Ratournaedjes

[candjî]
vôsser
si vôsser

Sourdants

[candjî]