Aller au contenu

viermolou

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Aplacaedje tîxhon : «vier» + «molou» (molou des viers).

Prononçaedje

[candjî]

Addjectif

[candjî]
singulî pluriyal
omrin viermolou viermolous
femrin padrî viermolowe viermolowes
femrin padvant viermolowe viermolowès

viermolou omrin (come addjectif djondrece, metou padvant u padrî l’ no)

  1. ataké des viers, tot djåzant d' on bwès.
    • Li molén a filer d' moman est tot viermolou.
    • Li leddimwin, asgligneye so l' banc viermolou do rampårt, Lene a dmandé a l' Aviedje di l' aidî a sopoirter ses poennes — Efiv, Les Cayés walons, l° 5, (1937) (fråze rifondowe).
  2. (pus stroetmint) tot djåzant di tchå.
    • Adon, sol boird di kéke rivadje
      On saetchrè t’ cadåve viermolou, Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.112, “Li Vîx Batai” (fråze rifondowe).
  3. (imådjreçmint) pouri (morålmint).
    • Si coir tot nou lzî fwait conoxhe
      k' il ont l' cour pierdou ådla
      et deur et vude et viermolou Joseph Dewez (fråze rifondowe).

Sinonimeye

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
magnî des viers