brûlè

Èn årtike di Wiccionaire.

Walon (sistinme Feller)[candjî]

Prononçaedje[candjî]

  • AFE : /bʀyː.ˈlɛ/

Pårticipe erirece[candjî]

brûlè

  1. broûlé ; pårticipe erirece do viebe « brûler ».
    • En l’an 15 (1815), les Cosaques ont fôrçî m’ papa à d’aler djusqu’à l’ frontière avè chîs tchfaus èyè deûs tchaurs quèrtchis d’ rhum. Quand il a r’passè pa Dinant, i n’ dimeureût pus rén di ses propriètès : tout ît brûlè. Èl Bourdon,  1, 1949, p. 4. Èl Bourdon,  1, 1949, p. 4.

Ortografeyes[candjî]

Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
  • brûlè : Bour  1 p. 4