croté
Addjectif
[candjî]| singulî | pluriyal | |
|---|---|---|
| omrin | croté | crotés |
| femrin padrî | crotêye | crotêyes |
| femrin padvant | crotêye | crotêyès |
- plin d' crotes.
- Vos estoz croté disk' ås djnos.
- plin d' mannestés.
- Dispaitche tu di dschinde e fond di m' cåve, et rimplixh on panî d' mes crotêyès botayes; tot l' resse, on s' endè howe: k' i plouye, k' i djale, k' on neye — Marcel Hicter (fråze rifondowe). (ratournant Horace)
- N' avéns ns nén po nos plaire nos paskeyes, nos gogletes,
Nosse vî croté bourgogne et nosse haitî placou !— Louis Lagauche, "L' inmant", Ås walons, (1947), p. 116 (fråze rifondowe).