Aller au contenu

discalotaedje

Èn årtike di Wiccionaire.

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
discalotaedje discalotaedjes

discalotaedje omrin

  1. no d' fijhaedje et no di çou k' est fwait (accion eyet si adierça) pol viebe "discaloter".
    • Ci n' esteut nén les danses k' i metnut so pî pol discalotaedje d' on djonne; nén kession po on blanc di les pleur aler vey Gilbert Renson (fråze rifondowe).

Parintaedje

[candjî]

F. circoncision.