egueuyî

Walon

egueuyî [v.c.] dire tot boerlant des rprotches u des des mwaijhès paroles a (ene sakî). rl a: disgueuyî. F. engueuler. Disfondowes: angueuler, ingueuyî, angueulè, ègueuyî. Etimolodjeye: Calcaedje riwalonijhî do F. "engueuler" avou rprindaedje do bodje "gueuye" et del batchete "e-".