Aller au contenu

enaiwaedje

Èn årtike di Wiccionaire.

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
enaiwaedje enaiwaedjes

enaiwaedje omrin

  1. no d’ fijhaedje et no di çou k’ est fwait (accion et si adierça) do viebe « enaiwer ».
    • Il avént emantchî l' enaiwaedje des djårdéns tot distournant on rixhotea. Motî Gilliard (fråze rifondowe).
  2. (mot d’ meteyo) rexhaedje des aiwes foû d' leu lét.
    • Il a falou ratinde les prumîs djoûs d' måss po vey les prumîs senes di rlignaedje, çou k' a amoenné di l' enaiwaedje pattavå, et des grossès aiwes so Houye et so Mouze Michel Piette (fråze rifondowe).
  3. (linwince) (noûmot pa stindaedje do sinse) aprindaedje d' ene langue avou des djins k' el cåznut toltins.
    • Les scoles avou ls efants d' Bive s' ont fwait tot shuvant l' tecnike di l' enaiwaedje linwistike Lucyin Mahin.
Ortografeyes
[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :


Ratournaedjes

[candjî]
fé vni des aiwes so ene tere
rexhaedje des aiwes di leu lét
acsegnmint d' on lingaedje avou des djins k' el djåzèt tofer