Aller au contenu

ene gote

Èn årtike di Wiccionaire.

Advierbire

[candjî]

ene gote (nén candjåve)

  1. ene miete, on pô.
    • A ! si dj' åreu ndalé ene gote pus timpe Joseph Duysenx (fråze rifondowe).
    • Sayîz d' ene gote l' amuzer Maurice Peclers (fråze rifondowe).
    • Dal betchete di nosse vî melêye,
      L' oyoz vs ki fwait crîner s' rahia ?
      Mi pôrîz vs bén dire çou k' ele a ?
      Loukîz l' ene gote, come ele cawtêye. Henri Simon, "Li pan dè bon Diu", "L’aguèsse" (fråze rifondowe).
    • Les mizeråbes rissintént ene gote d’ exhowe,
      Po vni rawårder a l’ ouxh do vî covint
      Et s’ divizer di tot çou ki sorvént
      Cwand ene maladeye rascråwe les ptitès rowes,
      Et les tourmints ki l’ peupe doet sopoirter. Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.117, “Li Cholèrâ” (fråze rifondowe).
  2. on court moumint.
    • JULES. – Bén, wice ireu-dj’ ?
      JANETE. – Haper l’ air ! Sav bén cwè ? Alez ene gote vey e nosse måjhone si totafwait est bén e s’ plaece. Henri Simon, « Janète » 1911, (eplaidaedje da Jean Haust di 1936), p.124 (fråze rifondowe).

Ratournaedjes

[candjî]
on ptit pô Loukîz a : ene miete