isco

Èn årtike di Wiccionaire.

Walon (sistinme Feller)[candjî]

Etimolodjeye[candjî]

S’ i gn åreut ene sakî ki sepreut cwè åd fwait di l’ etimolodjeye di « isco », el pout stitchî vaici.

Prononçaedje[candjî]

  • AFE : /is.kɔ/

Sustantif[candjî]

singulî pluriyal
isco iscos

isco omrin

  1. esco.
    • Pan !… Pan !… C’est trisse !… Dins les grands bos,
      les campagnes èt les trîs, c’est l’guêre ;
      on triyane a chîs pîds d’ zou têre.
      L’isco dit : « Pan ! Pan ! » corne in sot. Henri Van Cutsem, Al tchèsse, Les Cahiers Wallons, 1937,  10, p. 150.