acori

Walon (Rifondou)[candjî]

Do viebe « cori », avou l’ betchete « a- » d’ aprepiaedje des viebes.

AFE :
- diferins prononçaedjes : /a.kɔ.ʀi/ /a.kɔ.ʀɪ/ /a.kɔ.ʀy/ /a.kɔ.ʀə/ /a.ku.ʀi/ /a.ku.ʀy/ (oyon O.OU)
- prononçaedje zero-cnoxheu : /a.kɔ.ʀi/
Ricepeures : aco·ri

Djin et tins	Codjowa
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’)	acour
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs)	acoroz
Cåzants Ind. pr. (nos, ns)	acorans
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle)	acournut
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’)	acourrè
Cåzant D.I.E. (dji, dj’)	acoreu
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’)	acoure
pårt. erirece (dj’ a, vos av)	acorou

ariver tot djåzant d' ene aiwe.
- Dj' acours al rowe ki s' dispiete tot wignant.
  Dji m' tape å lådje et rimplixh li bassene,
  Tchôke ås ailetes po fé rire li mônî
  — Louis Lagauche, "L' inmant", Li tchanson del Mouze, (1947), p. 108 (fråze rifondowe).
ariver tot corant.
- Qwand i passév ås galops di s’bayår, è l’påhûlisté des ham’tês, les efants acorît so les soûs po l’fièstî — Joseph Mignolet, "Li Payîs des Sotês", 1926, p. 18-19.
- Cwénze djoûs pus tård, mi rodje nåze sierveut d’ essegne å teyåte del Coû d’ Infier, et on ptit Tchantchès d’ bwès acoreut sol sinne — Jean-Denys Boussart (fråze rifondowe).
(pa stindaedje do sinse) ariver vitmint, felmint.
- Èl vèyez-ve, la, d’å lon
  acori so nos-autes, come on djonnê qui same ?
  — Henri Simon, Li pan dè Bon Diu, L'iviér.
- O ! l’ fruzixhaedje des clapotants cladjots, A dju comprins li tchanson d’ tos vos mots, Cwand on doûs vint acourt sor vos, påjhûle, Ki ploye vos tiesses et vosse beur si tinrûle ? — Georges Meurisse, ratournant Guido Gezelle) (fråze rifondowe).
(pa stindaedje do sinse) ariver nombreus.
- Dès fwért hôtès djins vinît d’bin lon po l’rèscontrer, minme li royinne di Saba, qu’èsteût fwért acmiyetante, acora avou totes sès djins — Georges Ghys.