dihoter

Loukîz eto : dihotler.

Walon (Rifondou)

Plinne cogne	Spotcheye cogne
dihoter /dihɔte/	dhoter /thɔte/

Bodje « hote », avou l’ betchete « di- » di disfijhaedje des viebes, avou l’ cawete di codjowaedje « -er » des viebes, piede si hote.

AFE :
- diferins prononçaedjes : /di.hɔ.ˈte/ /dy.hɔ.ˈte/ /dis.hɔ.ˈte/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /di.hɔ.ˈte/
Ricepeures : di·ho·ter

Djin et tins	Codjowa
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’)	dihote
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs)	dihotez
Cåzants Ind. pr. (nos, ns)	dihotans
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle)	dihotnut
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’)	dihotrè
Cåzant D.I.E. (dji, dj’)	dihotéve
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’)	dihote
pårt. erirece (dj’ a, vos av)	dihoté
Ôtes codjowaedjes	sipepieus tåvlea

(viebe å coplemint) fé vni foû di si hote (ene aweye di bwès di munjhreye).
- Fåt dhoter l' aweye foû del hote — Motî del Hesbaye (fråze rifondowe).
(viebe å coplemint) fé vnou (ene pire) foû d' ene plaece la k' ele est bén stokêye.
- Les gros tchårs dihotnut les pires do tchmin — Motî Gilliard (fråze rifondowe).
(v. sins coplemint) (pa stindaedje do sinse) mori.
- I va dhoter d' on moumint a l' ôte — Motî d’ Vervî (fråze rifondowe).
- I lyi va må, i va dhoter — Motî Haust (fråze rifondowe).
- Vos voeroz k' i dihotrèt. Pa, i dicwelixh a l' ouy— Édouard Remouchamps, Bultén del Societé d' Lidje, Bulletin de 1858, «w:Li savtî», 77-143 (fråze rifondowe).
- Po-z aswadji l’ må ki vs sitrouke,
  S’ èn ôte apotike des droukes,
  Si bounes ki, tolminme, vos dhotez, — Jules Claskin, « Airs di flûte et autres poèmes wallons », édition critique de Maurice Piron, 1956, « On fait çou qu’on pout po viker», 1922, p.125 (fråze rifondowe).
(viebe å prono) : Loukîz a : « si dihoter »..

Vo l' la dihoté; li peket va rabaxhî : dijhêye po ene sôlêye ki vént d' mori.
Li tier des dhotés : no d' ene plaece Lidje, avou l' aite di Robiemont.