Aller au contenu

ecatiner

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje « catin », avou l’ betchete « e- » d’ ecloyaedje des viebes, avou l’ cawete di codjowaedje « -er » des viebes, fé come li Catin (Catrene II d' Rûsseye) (etimolodjeye nén acertinêye)

Prononçaedje

[candjî]

Viebe

[candjî]
Djin et tins Codjowa
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’) ecatene
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs) ecatinez
Cåzants Ind. pr. (nos, ns) ecatinans
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle) ecatinnut
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’) ecatinrè
Cåzant D.I.E. (dji, dj’) ecatinéve
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’) ecatene
pårt. erirece (dj’ a, vos av) ecatiné
Ôtes codjowaedjes come copiner

(viebe å prono) : Loukîz a : « s’ ecatiner ».

  1. èn nén voleur candjî d' idêye.
  2. araedjî, måvler.
    • S’ on mete des manaedjes sol pavêye
      Po dismoure et rbati so l’ anêye
      Des djeus k’ c’ est po vs ecatiner. Jules Claskin, « Airs di flûte et autres poèmes wallons », édition critique de Maurice Piron, 1956, « On fait çou qu’on pout po viker», 1922, p.124 (fråze rifondowe).
  3. si måvler.
    • Insi, dins l' veye, tot est réglé: Après l' ivier vénrè l' esté; Adon pocwè s' ecatiner?

Sinonimeye

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Li mot n’ est nén dins : R13

Ratournaedjes

[candjî]
èn nén voleur candjî d' idêye