ecatiner

Èn årtike di Wiccionaire.

Walon (Rifondou)[candjî]

Etimolodjeye[candjî]

Bodje « catin », avou l’ betchete « e- » d’ ecloyaedje des viebes, avou l’ cawete di codjowaedje « -er » des viebes, fé come li Catin (Catrene II d' Rûsseye) (etimolodjeye nén acertinêye)

Prononçaedje[candjî]

Viebe[candjî]

Djin et tins Codjowa
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’) ecatene
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs) ecatinez
Cåzants Ind. pr. (nos, ns) ecatinans
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle) ecatinnut
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’) ecatinrè
Cåzant D.I.E. (dji, dj’) ecatinéve
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’) ecatene
pårt. erirece (dj’ a, vos av) ecatiné
Ôtes codjowaedjes come copiner

(viebe å prono) : Loukîz a : « s’ ecatiner ».

  1. èn nén voleur candjî d' idêye.
  2. si måvler.
    • Insi, dins l' veye, tot est réglé: Après l' ivier vénrè l' esté; Adon pocwè s' ecatiner?

Sinonimeye[candjî]

Ortografeyes[candjî]

Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Li mot n’ est nén dins : R13

Ratournaedjes[candjî]

èn nén voleur candjî d' idêye