pepete
Apparence
Etimolodjeye
[candjî]Dodobe mot «pete».
Prononçaedje
[candjî]- AFE :
- prononçaedje zero-cnoxheu : /pɛ.ˈpɛt/ (minme prononçaedje pattavå)
- Ricepeures : pe·pete
Sustantif
[candjî]singulî | pluriyal |
---|---|
pepete | pepetes |
pepete omrin
- (camaerådreçmint) sintimint k' on-z a cwand on rcrind ene laide sacwè ki pôreut avni.
- Ni va nén atraper l' pepete, hin, twè !
- Tot l’ monde end aveut l’ pepete et i n’ fijheut nén bon di s’ pormoenner avå les cwåres ca si i vs åreut toumé so l’ bosse, i vs åreut magnî tot crou ! — Jean-Claude Somja (fråze rifondowe).
- C' ènnè-st-assez... Dj' a l' pèpète... Dju m' rèssâve !— Camille Gaspard.
- –Et si l' caisse esteut vude ?
–T' as l' pepete, hin ? Panai-cou ! Est-ç' ki dj' a yeu sogne pol cofe di m' pere, mi ? … Alez, hay !
— Paul-Henri Thomsin, ratournant Maigret èt l’danseûse d’å Gai-Moulin, 1994, p. 5 (fråze rifondowe).
- (mot d’ efant) dirî do coir d' ene djin, avou les fesses.
- Vos dvoz mostrer vosse pepete å docteur.
Ratourneures
[candjî]- aveur må s' pepete : awè l' schite
- Dj' a må m' pepete, moman.
Sinonimeye
[candjî]Ortografeyes
[candjî]Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
E rfondou walon :
Ratournaedjes
[candjî]dirî do coir d' ene djin Loukîz a : pawe
- Francès : postérieur (fr), derrière (fr)