Aller au contenu

Romin

Èn årtike di Wiccionaire.
Loukîz eto : romin.

Etimolodjeye

[candjî]

Tayon-bodje latén « Romanus » (minme sinse) pal voye do francès francès « Romain ».

No prôpe

[candjî]
singulî pluriyal
omrin Romin Romins
femrin Rominne Rominnes

Romin omrin

  1. ome del veye di Rome.
  2. (Istwere) citweyin di l' Impire Romin.
    • Po continter cisse ribambèle di rin-n’vås-là,
      Li gouvèrneûr, qu’èsteût sûr ine ome sins vol’té,
      Fat bate li Signeûr à côp d’vèdjes…
      Hay! Romain!… Splinke li djwif !
      Joseph Mignolet, "Li tchant del croes", 1932, p. 93.

Ortografeyes

[candjî]
Ôtès ortografeyes (avou des sourdants nén rkinoxhous) :

I gn a cåzu rén dins ci hagnon ci, mins si vos irîz rnaxhî dins des ôtes motîs, et trover l’ mot « Romin », riherez ciddé li scrijha do mot ki vos î avoz trové, et l’ rahouca do motî el Djivêye des motîs do walon.

Ratournaedjes

[candjî]
citweyin di l' Impire Romin