Aller au contenu

atîtoté

Èn årtike di Wiccionaire.
(Redjiblé di atîtotêye)

Etimolodjeye

[candjî]

Do viebe « atîtoté » avou l’ cawete «  ».

Prononçaedje

[candjî]

Addjectif

[candjî]
singulî pluriyal
omrin atîtoté atîtotés
femrin padrî atitotêye atitotêyes
femrin padvant atitotêye atitotêyès

atîtoté

  1. moussî, abiyî.
    • La ene båshele bén atitotêye.
    • A l’ aireur il esteut so pî,
      Atîtoté, ridoxhant d’ glwere,
      Come onk k’ est foû seur del victwereJoseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.8, “Ine Mâle Journêye” (fråze rifondowe).

Ratournaedjes

[candjî]
atîtoté