bî-n

Èn årtike di Wiccionaire.
Loukîz eto : bin, bîn, bîⁿ, bî’n, bi’n.

Walon (vîs sistinmes)[candjî]

Etimolodjeye[candjî]

Loukîz a : « bén »

Prononçaedje[candjî]

Adviebe[candjî]

bî-n (nén candjåve)

  1. bén.
    • — Mam’zelle, dji sûs l’ présintant du Mouchon d’Aunias. Pourîz m’ dire çou qu’vos vyèz d’in l’av’ni dou Cente ?
      — Vos astez bî-n curieus les mouchoneus ! Èst-ce què vos vourîz fé concurence à s’ magasin là ?
      — Non, non, i n’ s’agit nî-n d’ çà. Vî-Stou, L’avni, L’Mouchon d’Aunia,  3, 1923.

Ortografeyes[candjî]