d’ å lon
Apparence
Advierbire
[candjî]d’ å lon (nén candjåve)
- d’ ene plaece metowe a ene longue distance.
- Tot metchs, nos rwaiténs nosse Sitalag d’ å lon — Louis Sohy (fråze rifondowe).
- Li bwès, qu’on veût d’å lon, s’èwalpêye d’ine brouheûr
d’on rodje sètchant so l’ vért, qui rapinse li fouyaedje
{{s|HSim|Li pan dè Bon Diu, Avri} - Po l' egzilé ki sinta fonde,
Nos deus cours al minme note, d’ å lon
Et m' evoya d' l' ôte coine do monde,
Si tchir salut d' lecteur walon— Martin Lejeune, Bultén del Societé d' Lidje, "Por zèls !", tome 44, p. 409 (fråze rifondowe). - Les bateas tot tcherdjîs d' waerglaece
K' on veyeut riglati d’ å lon
— Joseph Vrindts, "Vîx Lîge" (1901) p. 4, "Sov’nance d’Hiviér", (fråze rifondowe).