dgin

Èn årtike di Wiccionaire.

Walon (vîs sistinmes)[candjî]

Etimolodjeye[candjî]

Loukîz a : « djin »

Prononçaedje[candjî]

  • AFE : /d͡ʒɛ̃/

Sustantif[candjî]

singulî pluriyal
dgin dgins

dgin femrin

  1. djin.
    • Djé sondj’ bi qu’ vo sté arrivé comm’ mi, qu’ vo n’avé ni conneu Madame Desbille ; mais vos avez toudi bi n’indindu pârler dé ç’ dgin là, n’do ? Georges Willame, Simon Lanterme, L’Aclot, 30 di setimbe 1888.