Aller au contenu

dispeater

Èn årtike di Wiccionaire.
Cisse pådje u ci hagnon ci est co a scrire, u a mete d’ adrame. Si vos avoz des cnoxhances so l’ sudjet, vos l’ ploz fé vos-minme.

dispeater [v.c.] 1. schoircî. Dji lyi a raminé s' kinket, å botchî; lu, po l' siervice, i m' a dné ene coine d' l' åmaye k' i vneut d' dispeater (J. Schoovaerts). F. dépiauter, écorcher, dépouiller. 2. haper (åk a ene sakî). I lyi ont vnou dispeater les cwate djambons. F. dépouiller de, chaparder, détrousser. Disfondowes: dispiater, dispiôler, duspiôler. Etimolodjeye: viebe fwait sol bodje "pea", avou l' rissaetchante betchete dis-, et on T d' loyance. Coinrece Basse-Årdene, Coûtchant walon.