Aller au contenu

djonnea

Èn årtike di Wiccionaire.
Cisse pådje u ci hagnon ci est co a scrire, u a mete d’ adrame. Si vos avoz des cnoxhances so l’ sudjet, vos l’ ploz fé vos-minme.

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
omrin djonnea djonneas
femrin djonnete djonnetes

djonnea omrin

  1. refoircî gamén (di 12 a 20 ans).
    • Les Almands ont pris les djonneas et les tchôkî dzo les seles do camion.
    • Li djonnesse est riyote, tot lyi dût, tot l’ assaetche,
      Et cwand dj’ esteu djonnea, rén n’ mi fjheut rescoulerJoseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.25, “Vîx Souv’nir” (fråze rifondowe).
    • Së l’ dëfén dè l’ djoûrnéye, dès djon.nias î taurdjîn’ : leûs p’tëtès coméres lès ratindîn’ parèt ! Ë s’achidîn’ tortos së l’ banc èt fén bënôjes, chëch’ler byin dès promèsses èt dès sêr’mints— Marcelle Fochon-UIyttebroeck, Lë vî sau dè l' rouwe dè vëladje.
    F. jeune, adolescent(e). Ingl. teenager.
  2. gamén (6 a 12 ans).
    • Waitîz l' vint ki fwait briker les tchveas des djonneas ki sortixhèt di scole.
    • Nozôtes, les djonneas, nos nos racrapoténs po n' nén rire a l' axhlêye ki mononke Miyin vneut d' djouwer a nosse pa. (P. Maudoux).
  3. volêye di djonnès moxhes al låmes k' ont rexhou d' leu tchetoere å bontins, po fé ene novele colneye.
    • Èl vèyez-ve, la, d’å lon
      acori so nos-autes, come on djonnê qui same ?
      Henri Simon, Li pan dè Bon Diu, L'iviér.
    F. essaim.