gn
Mot-usteye
[candjî]| gn | gnè |
gn (nén candjåve)
I. dins l' vierbire sins djin gn aveur u gn awè, avou u sins l' prono "i"
- egzister, ariver.
- Gn a co bén on miyård di djins k' ont fwin.
- Gnè pout co aveur on controle.
- Gn årè deus ans dmwin.
- I n' fåreut nén k' i gn åye dipus d' vint djins.
- On dit eto: n aveur.
- F. y avoir.
- èn nén egzister.
- a) muchyî etroclaedje di ni + gnè.
- Gn a pont d' ome come lu.
- I gn aveut nén l' conte.
- On dit eto: n'
- a nén èn ome...
- F. n'y avoir.
- a) muchyî etroclaedje di ni + gnè + endè.
- Gn a nén onk come mi avå l' payis.
- Gn a nouk a lyi prinde po toirtchî on hagnant spitch.
- Al tourpene, ås mas, al brijhe ou a sôts d' bedots, gn aveut pont al bate — Firmin Callaert (fråze rifondowe).
- On dit eto : end a nén onk..., n' a nouk...
- F. n'y en avoir .
II. dins l' adrovire gn aveur ... ki u gn awè ... ki refoircixhaedje do sudjet metou å mitan. Gn a l' tchén ki bawe.
III. [prono sins djin] divant les viebes di mouvmint, replaece et anonce li sudjet metou padrî. Lacobén k' i gnè vneut ene pitite froede air do bwès, ca on-z åreut yeu stofé. I gnè moussive 10 tones a l' eure. Gn arive èn ome ki s' dit evoyî pa l' Werbechtele. I gn a aspité ene peclêye di coirnayes. On dit eto: Lacobén k' i vneut...; I moussive...; Arive èn ome...
