Aller au contenu

hirwète

Èn årtike di Wiccionaire.

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
hirwète hirwètes

hirwète femrin

  1. djirouwete.
    • Asteûre, dji contéve mi r’pwèser so vosse sipale, mins nèni ; li hirwète qui v’s-èstez vout wangnî l’ boneûr. Joseph Mignolet, « Li tchèsturlinne dèl Bèle Rotche, 1922, p.24.

Sipårdaedje do mot

[candjî]

w. do Levant

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
hirwète