Aller au contenu

innmi

Èn årtike di Wiccionaire.
Cisse pådje u ci hagnon ci est co a scrire, u a mete d’ adrame. Si vos avoz des cnoxhances so l’ sudjet, vos l’ ploz fé vos-minme.

innmi, innmeye [o.f.n.]

  1. peupe ki fwait l' guere a èn ôte.
    • L' Evandjîle nos disfind d' aveur del haeyeme, minme po nos innmis. Motî Forir (fråze rifondowe)..
    • Sol pus hôte tour on mete li banire ;
      On awaite aroufler l' innmi ;
      Et cwand l' innmi riviesse li bårire,
      Kéne djoye di vey tot s' aplati ! Martin Lejeune, “ Œuvres lyriques du poète Martin Lejeune” p.156, « So l’ bwérd dèl mér » (fråze rifondowe).
    • C' est gråce a nos vîs peres ki nos djouwixhans del påye; Il ont språtchî l' innmi dzos leu talon (Tchant des Wallons).
  2. onk, ene k' on voet evi et lu (leye), avou.
    • Ki les cis ki s' volèt siervi do rfondou walon ou do cmon walon s' è siervexhe, et djocans nos do djåzer d' çoula, nos nos brouyréns d' innmi. Lorint Hendschel.
    • Li spotchî francès des medias francofones, c' est lu, l' innmi do walon; ci n' est nén l' France la k' les lingaedjes redjonås sont cwand minme mia disfindous k' roci (A. Gautitiaubois).
    F. ennemi.

Ortografeyes

[candjî]

Vîs scrijhas enmei (1260).