Aller au contenu

mårmite

Èn årtike di Wiccionaire.

Sustantif

[candjî]
Cisse pådje u ci hagnon ci est co a scrire, u a mete d’ adrame. Si vos avoz des cnoxhances so l’ sudjet, vos l’ ploz fé vos-minme.

mårmite femrin

  1. tchôdronete, grosse casrole.
    • Ele saye d' atraper l' covieke k' ele guigne dispu si lontins po s' viye mårmite (Arthur Masson).
    • C' est pårén k' a stierni et... l' chôze... li mårmite a yeu peu (Arthur Masson).


Li Mårmite : viye rivuwe e walon, ki parexheut a Nameur divant l' guere di 1914-1918.

Parintaedje

[candjî]

mårmitêye, mårmiton

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :