manoyî
manoyî (codjowaedje)
I. [v.s.c.] payî ene bistoke, diner ene dringuele. I nos fårè co bén manoyî po les fiesses. F. sortir de la monnaie.
II. [v.c.] fé divni manoye tot djåzant d' on metå. On-z a manoyî l' årdjint co po meye et meye patacons (H. Forir). F. monnayer.
Disfondowes: manôⁿyî, manoyî, manôⁿyi.
| manoyeu, manoyeuse u manoyresse [o.n.] fijheu(se) di manoyes. fås manoyeu : fijheu(se) di fåsse manoye. F. faux monnayeur.
| manoyaedje [o.n.] no d' fijhaedje et no di çou k' est fwait (accion eyet si rzultat) pol viebe "manoyî". Loukîz a: bataedje di manoye. F. monnayage, frappe, dépense.
| manoyoe [o.n.] ovroe d' manoyaedje (plaece wice k' on bate manoye). Dj' a bouté vint ans dins on manoyoe. F. atelier.
Disfondowes: manôⁿywè, manoyeu, manoyû, manoyoû.
Etimolodjeye: cawete -oe, 2001.