raedje ki brijhe
Sustantivire
[candjî]raedje ki brijhe
- raedje ki brijhe totafwait.
- Po-z ariver a ene sacwè, våt mia ene pitite doûdoûçe ki raedje ki brijhe — Claude Snaps, ratournant ene fåve d’ Ezope, Li bijhe et l’ solea (fråze rifondowe).
- dins l’ ratourneure : a raedje ki brijhe
Ortografeyes
[candjî]Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
- arache kë brîje : C65 (a « briji », avou mescôpaedje, po « a rache kë brîje »)
Li mot n’ est nén dins : R13
Ratournaedjes
[candjî]foite raedje
Francès : colère incontrôlée (fr)
