Aller au contenu

rimoird

Èn årtike di Wiccionaire.
Alofômes di r(i)-
avou ene sipotchåve voyale avou ene divanceye voyale sipotcheye cogne
rimoird ermoird rmoird

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
r(i)moird r(i)moirds

rimoird omrin

  1. sintimint ki fwait awè del poenne d' awè må fwait ubén cwand on n' a nén fwait ene sacwè k' on-z åreut dvou.
    • Li rmoird por lu n' esteut k' ene eplåsse so ene djambe di bwès. Joseph Vrindts, « Li pope d'Anvers » (1896), p.69 (fråze rifondowe).
    • Todi e-st i k’ ces boudes cial leyèt pus di rmoird ki les ôtes. Arthur Xhignesse, « Bwègnes mèssèdjes & pititès gotes » (1905), p.12 (fråze rifondowe).
    • C’est-c’djoû-là qui tos les comtes et les barons qui s’sintît k’pissîs di r’mwérd, avît pris l’creûs d’blanke sôye dè creûh’lé. Joseph Mignolet, "Li Payîs des Sotês", 1926, p. 33.
  2. sintimint k' aspite cwand ene boune sacwè ki vos manke.

Sinonimeye

[candjî]

rigret

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
sintimint ki vs dit k' on n' a nén bén fwait ubén cwand on n' a nén fwait ene sacwè k' on-z åreut dvou.