sins cwè
Etimolodjeye
[candjî]Calcaedje do francès « sans quoi » (minme sinse).
Advierbire
[candjî]sins cwè (nén candjåve)
- dins l' cas contråve.
- Alez dj’ årè wangnî çou k’ on m’ dinrè, et c’ est bon k’ c’ est l’ vî sistinme ki m’ ratind sins cwè dji bizreu foû d’ cial. — Louis Lagauche, Cåse d'on comichonaire, 1904, p.38 (fråze rifondowe).
- Ureuzmint k' dj' ouris l' bouneur do viker ene grosse anêye a Brussele, wice ki dj' ovra come on disterminé po m' fé ene sitouwåcion, sins cwè, dji m' dimande çou k' dji sereu divnou. — Joseph Mignolet, "Li vôye qui monte" (1933), p.30 (fråze rifondowe).
- Cisse feme la piede li tiesse, comandant ! Ele a moenné l' araedje tote nute ! Nos vs dimandans del fé emoenner ôte på, savez, sins cwè nos alans tourner a noerès biesses ! — Paul-Henri Thomsin, ratournant Li diâle è cwér, ine avinteûre di Bakelandt l’èspiyon di Napolèyon à Lîdje, 2009, p. 37 (fråze rifondowe).
- (fåve del coleur del tomate) Dji n’ sopoite nén di vey ene ôte verdeure del minme coleur ki mi ! On bon consey : candje di coleur sins cwè dji t’ sipråtchrè ! — Joseph Docquier (fråze rifondowe).
