Aller au contenu

spigoteu

Èn årtike di Wiccionaire.
Alofômes di s(i)- / (e)s-
Cogne prumrece
(dirî voyale)
Dispotchaedje
(dirî cossoune)
Divanceye voyale
(dirî cossoune)
spigoteu sipigoteu espigoteu

Etimolodjeye

[candjî]

No d’ fijheu do viebe : «spigoter».

Sustantif

[candjî]

spigoteu omrin

  1. (mot d’ carioteu) ovrî ki rfind les gros bloks di pire.
    • Tos les mestîs ont passé dins ses mwins (por lu basti lu-minme si måjhon): bateu d' mene, spigoteuCharles Massaux (fråze rifondowe).
E cisse pådje ci, n’ a pont d’ ratournaedje pol mot. El pôrîz radjouter, s’ i vs plait ? Come çoula, l’ årtike rissereut d’ adrame.