violète

Èn årtike di Wiccionaire.

Walon (sistinme Feller)[candjî]

Etimolodjeye[candjî]

Loukîz a : « violete »

Prononçaedje[candjî]

  • AFE : /vjɔ.ˈlɛt/
  • Ricepeures : vio·lète

Sustantif[candjî]

singulî pluriyal
violète violètes

violète femrin

  1. violete.
    Ene fråze d’ egzimpe est co a radjouter.

Addjectif[candjî]

singulî pluriyal
omrin violète violètes
femrin padrî violète violètes
femrin padvant violète violètès

violète omrin et femrin

  1. violé, violêye.
    • Chanchèt n’moufteuve nèn, i sopinent èchone, li vie alcaûve esto là à deux pas avou ses violètes rideaux, Chanchèt s’acatineûve è culot de’lé. — Édouard Laurent, Mardjôzef dal sintinèle, Les Cahiers wallons,  1, 1937, p. 5.
    • Rat’mint, èlle [Mardjôsèf] mousse si bèle cote di cati à violètès rôyes, si bia casawèt d’mérinos′ […] — Édouard Laurent, Mardjôzef dal sintinèle, Les Cahiers wallons,  1, 1937, p. 6.