violete

Èn årtike di Wiccionaire.

Walon (Rifondou)[candjî]

Etimolodjeye[candjî]

S’ i gn åreut ene sakî ki sepreut cwè åd fwait di l’ etimolodjeye di « violete », el pout stitchî vaici.

Prononçaedje[candjî]

Sustantif[candjî]

singulî pluriyal
violete violetes

violete femrin

  1. pitite violêye fleur.
    • Li violete, por mi, c’ esteut ene fleur k’ aveut on sint-bon djamåy parey. Lucien Somme (fråze rifondowe).
    • Dji n’ pou rovyî k’ el såjhon des violetes,
      Ele mi dérit :
      Louke ces oujheas apîçtés sol coxhete… Nicolas Defrecheux, Leyîz-m’ plorer (fråze rifondowe).

Parintaedje[candjî]

c’ est nén totes rôzes et totes violetes

Parintaedje[candjî]

Ortografeyes[candjî]

Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes[candjî]

violete