violete
Apparence
Etimolodjeye
[candjî]S’ i gn åreut ene sakî ki sepreut cwè åd fwait di l’ etimolodjeye di « violete », el pout stitchî vaici.
Prononçaedje
[candjî]- AFE :
- diferins prononçaedjes : /vjɔ.ˈlɛt/ /vi.jɔ.ˈlɛt/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /vjɔ.ˈlɛt/
- Ricepeures : vio·lete
Sustantif
[candjî]singulî | pluriyal |
---|---|
violete | violetes |
violete femrin
- pitite violêye fleur.
- Li violete, por mi, c’ esteut ene fleur k’ aveut on sint-bon djamåy parey. — Lucien Somme (fråze rifondowe).
- Dji n’ pou rovyî k’ el såjhon des violetes,
Ele mi dérit :
Louke ces oujheas apîçtés sol coxhete… — Nicolas Defrecheux, Leyîz-m’ plorer (fråze rifondowe). - Et l’ feye di nosse mayeur, k’ esteut bén a s’ navete,
Touma cåzu påmêye cwand l’ nute drova ses poites,
Ki l’ vwès do råskignou fjha fruzi les violetes,
Ki l’ lune vina tamjhî ses rdjets dvins les foyes vetes. — Joseph Vrindts, « Pâhûles rîmês » (1897), «Dimesfiiz-v’ di v’piède», p.156 (fråze rifondowe).
-
Des violetes.
Parintaedje
[candjî]c’ est nén totes rôzes et totes violetes