Aller au contenu

bounute

Èn årtike di Wiccionaire.
Dobès rfondowes
bounute boune nute

Etimolodjeye

[candjî]

mot d' aplacaedje addjectif + no.

Cisse pådje u ci hagnon ci est co a scrire, u a mete d’ adrame. Si vos avoz des cnoxhances so l’ sudjet, vos l’ ploz fé vos-minme.


bounute I. [mot-fråze]

  1. po sohaitî ene boune swerêye.
    • Li feye s' a vnou mete co traze feyes so ses voyes, al vesprêye, k' i rivneut del campagne, mins i lyi breyeut "Bounute", et passéve sins l' aconter (M. Hicter).
    rl a: bonswer.
    • L' aireur divna m' rewoeye a l' ôrlodje do Bon Diu,
      Et l' sôlant tchant do côr, mi bounute al vesprêye,
      Cwand dj' fouris foistî come mi pere l' aveut stî. Louis Lagauche, "L' inmant", (1947), Li ponne dè gård di bwès, p. 147 (fråze rifondowe).
    F. bonsoir. priyî l' bounute a li cpagneye : dire bounute ås djins ki sont la.

2. po sohaitî d' bén doirmi.

  1. F. bonne nuit.   :(avou ene clignete) bounute et bondjoû, c' est bon po deus djoûs : po sohaitî bounute, ene miete po rire.

II. [f.n.] dijhaedje do mot "bounute". Dji n' a nén oyou vosse bounute.

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
salutåcion l' alnute
salutåcion divant d' aler coûtchî