chenu

Èn årtike di Wiccionaire.

Francès[candjî]

Addjectif[candjî]

singulî pluriyal
omrin chenu chenus
femrin chenue chenues

chenu omrin

  1. (mot des tchveas) tchenou.
    • {{lang|fr|Ma tête chenue m’apprend qu’il faut quitter les hommes — Mainard.
      • Èm tchenowe tiesse m'aprind k' i m' fåt cwiter les djins — Mainard.
  2. (abwesson) (vén) chnu.
    • Goutez-moi ce vin, particulièrement chenu, il vous séduira.
      • Sayîz m' ci vén la, pårticulirmint chnu; vos m' è diroz des noveles.

Sustantif[candjî]

singulî pluriyal
chenu chenus

chenu omrin (nén contåve) todi singulî

  1. (amagnî) (vén) chnu.
    • {{lang|fr|– Voyons, Franchette, dit le médecin à sa cuisinière, deux verres ?… Et donnez-nous du chenu Honoré de Balzac, La Rabouilleuse, Furne, Paris, 1843.
      • Djans, Frankete, dit-st i l' medcén a s' coujhnire, deus veres ?… Et s' dinez nos do chnu.