dimeure

Walon (Rifondou)

Plinne cogne	Spotcheye cogne
dimeure /dimøːʀ/	dmeure /nmøːʀ/

Codjowa

dimeure

1. indicatif prezintrece, prumire et troejhinme djins do singulî, do viebe « dimorer ».
2. suddjonctif prezintrece, prumire et troejhinme djins do singulî, do viebe « dimorer ».
3. kimandeu prezintrece, deujhinme djin do singulî, fôme camaerådrece, do viebe « dimorer ».
   • Ele dimeure a Lidje.
   • Fåreut djusse k' ele dimeure el minme plaece tote l' anêye.
   • Dimeure don trankile.

Sustantif

singulî	pluriyal
dimeure	dimeures

dimeure femrin

1. edroet wice k' on vike.
   • Li claire aiwe ki rôle so nosse greve,
     La k’ nos viyès dmeures si murèt,
     Dene a ci-la ki vike a rgret
     Li påjhûle soumey ki cwereut— Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.16, “Li Pèheu à l’Vège” (fråze rifondowe).