glairiant
Walon (Rifondou)[candjî]
Etimolodjeye[candjî]
Do viebe « glairyî », (avou les rîles di scrijhaedje do son K) avou l’ cawete « -ant ».
Pårticipe prezintrece[candjî]
glairiant (nén candjåve)
- pårticipe prezintrece do viebe « glairyî ».
Addjectif[candjî]
singulî | pluriyal | |
---|---|---|
omrin | glairiant | glairiants |
femrin padrî | glairiante | glairiantes |
femrin padvant | glairiante | glairiantès |
glairiant omrin (come addjectif djondrece, metou padvant u padrî l’ no)
- d' ene estance di glaire.
- Ene fråze d’ egzimpe est co a radjouter.
- ki plake.
- Ene fråze d’ egzimpe est co a radjouter.
- spès et ki court londjinnmint tot djåzant d' on likide.
- C' e-st adon k' on veya l' adjeyant mesbridjî,
Shofler co meye blawetes et leyî cori ene låme ;
Ene låme di fier, tote rodje et glairiante come del låme,
Ki provneut del mitraye k' on lyi dnéve a magnî
— Louis Lagauche, "L' inmant", Li hôt-fornea, (1947), p. 94 (fråze rifondowe).
- C' e-st adon k' on veya l' adjeyant mesbridjî,
Sinonimeye[candjî]
Contråve[candjî]
Ortografeyes[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :