hèrlêye
Apparence
Etimolodjeye
[candjî]Loukîz a : « hiedlêye ».
Prononçaedje
[candjî]- AFE : /hɛʀ.lɛːj/
Sustantif
[candjî]hèrlêye omrin
- hiedlêye.
- Ses tourètes qu’ahoutèt tofér ine hèrlêye di flîtch’teûs prètes à l’bataye, si boutèt so l’crèstê parèye à n’binde d’adjèyants qu’ont l’êr dè man’cî les tiers — Joseph Mignolet, "Li Payîs des Sotês", 1926, p. 27.
Sipårdaedje do mot
[candjî]Ortografeyes
[candjî]Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
- hèrlêye : E170