lèye

Èn årtike di Wiccionaire.
Loukîz eto : leye.

Walon (sistinme Feller)[candjî]

Prononçaedje[candjî]

Etimolodjeye 1[candjî]

Do viebe « lèyî ».

Codjowas[candjî]

lèye

  1. lai ; indicatif prezintrece, prumire djin do singulî, do viebe « lèyî » (« leyî » e rfondou).
  2. lait ; indicatif prezintrece, prumire djin do singulî, do viebe « lèyî » (« leyî » e rfondou).
    • In papillon n’est bia qu’ si on l’ lèye cavoler. — Edmond Wartique, À qwè bon ?, Les Cahiers wallons,  11, 1937, p. 176.
  3. laiye ; suddjonctif prezintrece, prumire et troejhinme djins do singulî, do viebe « lèyî » (« leyî » e rfondou).

Sourdants[candjî]

Etimolodjeye 2[candjî]

Loukîz a : « leye ».

Prono d’ djin tonike[candjî]

lèye

  1. leye, prono del riwaitante.
    • Djhan-Piére aveût’ n’bacèle, ine andje, ossi bèle qu’èle èsteût bone, â pont qu’on l’aveût surnomé li Madône dè molin, èt c’ èsteût por lèye qui l’moûnî volév’ todi acrèhe si ritchèsse. — Lucien Gillard, Li vî molin, Les Cahiers wallons,  3, 1937, p. 37.
Mots d’ aplacaedje[candjî]