mançaedje
Prononçaedje
[candjî]Asteme ! Ci mot ci a on scrijha « -an- » ki n’ si prononce nén a môde di naziåle /ã/ mins /an/, çou ki respond a on scrijha Feller « -an′- ».
- AFE :
- diferins prononçaedjes : /ʀyːtjɛʧ/ /ʀyːtjaʧ/ /ʀyːtjaːʧ/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /ʀyːtjɛt͡ʃ/
Sustantif
[candjî]| singulî | pluriyal |
|---|---|
| mançaedje | mançaedjes |
mançaedje omrin
- no d’ fijhaedje et no di çou k’ est fwait (accion et si adierça) do viebe "mancî".
- Asteure, Signeur, loukîz leus mançaedjes. — Jean-Marie Lecomte, L’ Oûve dès-Apôtes (ratournaedje) (fråze rifondowe).
- On s' moca des mançaedjes di ç' grand breyåd, mins i gn aveut nén d' cwè, paret. C' est å peupe ki ns aléns aveur a fé et c' est ene måle biesse, savoz, cwand ele s' î mete ! Omes, femes, efants, tot l' monde esteut disconte nozôtes— Dieudonné Salme, Li houlot (fråze rifondowe).
