Aller au contenu

osteye

Èn årtike di Wiccionaire.

Sustantif

[candjî]

osteye femrin

  1. (rilidjon crustinne) pitit rond plat boket d’ pwin sins lewin ki l’ priyesse consake tins d' messe, po les djins comunyî.
    • Cwand gn aveut ene osteye ki touméve al tere, li curé l' ramasséve, et rletchî l' plaece.

Loukîz a : nûle.

Pwaire minimom

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
osteye